Ο Άνθρωπος είναι μια κοινωνική ύπαρξη. Μια από τις πιο έντονες εμπειρίες ικανοποίησης και ευτυχίας είναι το να ερχόμαστε σε αυθεντική επικοινωνία με άλλους ανθρώπους και να δείχνουμε τον αληθινό μας εαυτό. Οι άνθρωποι διαφέρουμε ο ένας από τον άλλο. Μια κοινότητα γεμίζει ζωή και δύναμη όταν η διαφορετικότητα του καθενός αναγνωρίζεται ως δώρο και ενισχύεται.
Μέσα από τη ζωή σε κοινότητα το άτομο μπορεί να εξελίξει όλο του το δυναμικό. Όπως όλες οι ζωτικές διαδικασίες στη Φύση λειτουργούν μέσω της επαφής και ανατροφοδότησης (feedback), έτσι και οι άνθρωποι έχουν ανάγκη μέσα στην εξέλιξή τους την κοινωνική ανατροφοδότηση. Για αυτό το λόγο είναι προϋπόθεση για τη ζωή στην κοινότητα η ετοιμότητα να αμφισβητούμε τις παγιωμένες συμπεριφορές μας και να είμαστε ανοιχτοί να λάβουμε ανατροφοδότηση από τα άλλα μέλη. Αυτή η ετοιμότητα εξελίσσεται μέσω της εμπειρίας της αποδοχής και εμπιστοσύνης.
Μία βασική ανάγκη του κάθε ανθρώπου είναι να νιώθει ότι είναι αναπόσπαστο κομμάτι ενός μεγαλύτερου Όλου, στο οποίο μπορεί να συνεισφέρει. Όσο περισσότερο συνειδητοποιούμε τη σύνδεση μεταξύ μας, τόσο πιο πολύ συναισθανόμαστε τα όσα μας περιβάλλουν και αναπτύσσουμε την ετοιμότητα να συνδημιουργήσουμε τις συνθήκες της ζωής μας.
Ο δυτικός πολιτισμός τρέφει την ψευδαίσθηση του αυτόνομου ατόμου, που μπορεί να καταναλώνει απεριόριστα, ζώντας στερημένο ουσιαστικής επαφής με το περιβάλλον αλλά και με τον ίδιο τον εαυτό του. Αυτός ο πολιτισμός του ατομισμού οδηγεί στην αποξένωση και τη μοναξιά των ανθρώπων και στη βαθιά οικολογική και κοινωνική κρίση την οποία βιώνουμε πλέον σήμερα. Μπορούμε να ξεπεράσουμε αυτή την κρίση μέσα από νέες μορφές κοινοτικής σκέψης και πράξης. Για να τις αναπτύξουμε, αποφασίσαμε συνειδητά να ζήσουμε μέσα σε μια κοινότητα.
